Geschreven door Jered Gruber
Vergeet alle andere rondes - de Tour de France is het summum op het gebied van wielrennen. Wanneer alles achter de rug is en de wielrenners na 4000 kilometer over de Champs-Elysees zoeven, is het gevoel van trots en voldoening met geen enkele andere wielerwedstrijd te vergelijken. Hier blikken wij terug, vanaf de eerste etappe in Düsseldorf, en beleven we de beste momenten uit de Tour de France 2017 opnieuw.
Een enorm getalenteerde golf nieuw, Duits talent heeft wielrennen weer op de kaart gezet in Duitsland. Het bewijs van deze populariteit werd het best geleverd tijdens de eerste etappe van de Tour. Uitzonderlijk.
Op sommige momenten schoot hij als een katapult met tien fietslengtes achterstand naar de overwinning: al heeft Marcel Kittel de Tour de France niet uitgereden, hij behaalde wel vijf etappeoverwinningen en de eer als beste sprinter ter wereld.
Tijdens de meer dan 200 kilometer lange, vlakke etappes proberen de renners het zo makkelijk mogelijk te houden en zoeken de fotografen de zonnebloemen op.
De Tour de France geeft en neemt. Legendes worden geboren uit de vlammen van chaos. De Tour beëindigt seizoenen en complete carrières in een valpartij van enkele seconden. Tijdens etappe 3 reed Nate Brown van de ploeg Cannondale-Drapac twee dagen in de bolletjestrui. Het was zijn allereerste Tour. Een legende was geboren.
Twee valpartijen veranderden de Tour de France volledig en over één daarvan zal nog jarenlang worden gepraat. Cavendish keerde terug naar de bus met een onzekere Sagan die zijn excuses wilde aanbieden voor een van de meest dramatische momenten in de Tour.
Een moment dat deze familie nooit zal vergeten.
De rit van Richie Porte op La Planche des Belles Filles onderstreepte het feit dat hij een ware kanshebber voor de gele trui was. Dat maakte zijn rampzalige val tijdens de afdaling van de Mont du Chat enkele dagen later des te pijnlijker.
In het midden van de uitzinnige menigte fietst Tiesj Benoot. Twee jaar geleden, op 21-jarige leeftijd, zette hij de boel op zijn kop met zijn vijfde Ronde van Vlaanderen. Een twintigste plaats in de Tour brengt hem een stap dichter bij een stralende toekomst.
Sunweb was dé ploeg in de Tour met vier etappeoverwinningen, de Groene trui en de Bolletjestrui. Laurens ten Dam fietste dag na dag in hoog tempo aan kop om dit waar te maken.
Thomas de Gendt draaide dubbele dienst, als wielrenner die het liefst aan kop rijdt voor de eindzege, maar die ook de race kan bepalen met zijn schijnbaar eindeloze kracht. Nadat hij dat uren heeft gedaan en het tempo meer en meer toeneemt, is een renner als De Gendt nog steeds aan kop te vinden.
Marcus Burghardt, kampioen van Duitsland, kwam naar de Tour als superknecht van wereldkampioen Peter Sagan, evenals voor Rafal Majka en Emanuel Buchmann. Het liep anders dan verwacht voor de ploeg, maar Burghardt boekte succes en beantwoordde op zijn rustdag vragen van de Strava-community via Athlete Posts.
Romain Bardet kwam dicht bij de eindoverwinning, maar haalde door een beroerde laatste tijdrit bijna het podium niet. Zijn bekentenis na afloop van de tijdrit maakte hem des te aandoenlijker: hij gaf toe dat hij er niet van hield te trainen voor tijdritten omdat ze zo saai zijn en dat dit niet de reden was waarom hij was gaan wielrennen.
Warren Barguil pakte twee etappes en de Bolletjestrui, en vuurde een ronde aan die nog steeds geen weerwoord heeft op de dominerende Sky-ploeg.
Mis de splitsing bij een zijwind en kijk hoe het peloton wegfietst. En dan wordt het donker.
Bekijk de snelheid en het vermogen in deze grafiek eens. Hier viel de koers uiteen. Minder dan 30 renners rijden in de kopgroep. De inspanning was immens.
Kwiatkowski was overal, de hele Tour lang: hij pakte bidons, reed aan kop tijdens vlakke etappes, fietste in de bergen constant in een verpletterend tempo en behaalde op enkele seconden na een overwinning tijdens de laatste tijdrit in Marseille. Een monsterprestatie. Zijn rit op de Izoard was waarschijnlijk zijn beste prestatie als ploeggenoot. Op de steile hellingen van de Izoard reed hij de kopgroep aan stukken en hij haalde zo veel uit zichzelf dat hij, toen het werk erop zat, letterlijk tot stilstand kwam. Hij had absoluut alles gegeven aan Sky en Froome, en pakte daarna de tijd om even op adem te komen aan de kant van de weg. Hulde.
Van de Vallei van Maurienne tot de top van de Galibier, renners overbruggen bijna 2000 meter aan hoogteverschil. De combinatie Telegraphe/Galibier is een van de lastigste beklimmingen in het wielrennen. Niet zozeer omdat deze steil is, maar omdat deze zwaar is, en gigantisch.
De noordzijde van de Galibier is prachtig, maar de zuidzijde, daar vallen monden open en zijn de 'oooh-s' niet van de lucht. De renners gaan hier razendsnel naar beneden op een weg zonder vangrails en met enorme hoogteverschillen. Een huiveringwekkende afdaling.
Om de Tour van dit jaar zo spannend mogelijk te houden, had de organisatie de tijdritkilometers en de bergtop-finishes zo beperkt mogelijk gehouden, behalve voor de kortere (La Planche en de Peyragues bijvoorbeeld). Eén klassieke bergtop-finish bleef erin en deze was uniek: de Col d'Izoard.
Toen 's werelds snelste klimmers de strijd hadden gestreden, was Warren Barguil verzekerd van zijn tweede etappeoverwinning.
Het kwam in deze Tour aan op een confrontatie in Marseille. Maar Chris Froome is een van de beste tijdritrenners ter wereld, ongeacht de concurrentie. Hij ging de laatste tijdrit in met een halve minuut voorsprong en reed zo naar zijn vierde Touroverwinning.
Je zou kunnen zeggen dat het professionele wielrennen drie legendarische eindstrepen kent: het velodrome van Roubaix (Paris-Roubaix), Siena (Strade Bianche) en de Champs-Elysees. Er is geen betere finish van een wielerwedstrijd dan Parijs. De Giro en de Vuelta zijn geweldig, maar de 21ste etappe in die rondes zal nooit zo prestigieus als Parijs worden.
